به مناسبت هفته ملی جمعیت/ توصیه های کارشناس مسئول واحد سلامت جمعیت، خانواده و مدارس شبکه بهداشت و درمان بهمئی در خصوص آثار مثبت تعدد فرزند

به گزارش آفتاب زاگرس به نقل از روابط عمومی شبکه بهداشت و درمان بهمئی: اکرم حصاری پور گفت: از آنجا که خواهران و برادران در منظومه خانواده اوقات زیادی را با یکدیگر می گذرانند، کیفیت تعاملاتشان می تواند نقش مهمی در رشد هرکدام از آنها ایفاکند و همان گونه که بیشتر مطالعات انجام گرفته در مورد خواهر یا برادر نشان می دهد روابط آنها با همدیگر در شکل گیری ویژگی های آنان بسیارموثر است.کودکان دارای خواهر یا برادر عملکرد شناختی بهتری دارند و از استقلال فکری بیشتری برخوردارند و فرزندان دوم به بعد از نظر هوشی وضعیت بهتری نسبت به تک فرزندان و فرزندان نخست دارند.

حصاری پور در ادامه افزود: پژوهشگران معتقدند یک پیوند دوستی و همدمی عاطفی بین خواهر و برادرهای خردسال وجود دارد که باعث می شود در بروز احساسات، باهم رقابت سازنده داشته باشند و برای کسب الگوهای قابل قبول رفتار اجتماعی، مهارت های قابل توجهی از یکدیگر بیاموزند.کودکانی که خواهر و برادر دارند به سبب تعامل با آنها دارای روابط مثبت تر، استقلال عاطفی و اعتماد به نفس بیشتر و احساس تنهایی کمتری هستند.علاوه بر این که مسئولیت پذیری اجتماعی بیشتر دارند، ارزش بیشتری برای خود قائلند و اجتماعی ترند.

وی در ادامه تصریح کرد: میزان مشکلات درونی سازی شده مانند اضطراب و افسردگی،در میان کودکانی که دارای خواهر و برادر هستند نسبت به تک فرزندان کمتر است.به دلیل داشتن خواهر،برادر و تعامل با آنها و نبود حمایت شدید یا کنترل گری زیاد از طرف والدین،از استقلال بیشتری برخوردار بوده و معمولا دچار وابستگی نمی شوند.

این کارشناس سلامت خانواده در پایان گفت: یافته ها نشان داده تک فرزندان بیشتر خودمحورند در حالی که کودکان دارای خواهر یا برادر دارای خصوصیات مثبتی مانند روحیه همکاری و تعاون بیشتری در میان همسالان خود بوده اند.در مطالعات متمرکز بر مهارت های اجتماعی تک فرزندها پرخاشگر و مخربتربوده اند و در بین گروه دوستان محبوبیت کمتری داشتند و بیشتر قربانی می شوند در حالی که کودکانی که خواهر برادر داشتند مهارت های اجتماعی و همکاری بیشتری درگروه دوستان از خود نشان می دادند.
تحقیقات نشان می دهند که کودکانی که دارای خواهر یا برادر هستند واز سوی خواهروبرادرخود حمایت می شوند، گرایش بیشتری به سازگاری اجتماعی دارند؛ به لحاظ اجتماعی آسان تر با دیگران درآمیخته می شوند؛ نشانه های کمتری از افسردگی و تنهایی گزارش می کنند؛ ارتباط بیشتری با همسالانشان داشته و در کنار دیگران احساس راحتی بیشتری می کنند.