آفتاب زاگرس؛در حالی که شرکتهای پتروشیمی زیر فشار سنگین تحریم، نوسان نرخ خوراک، نبود نقدینگی، و هزار و یک مانع تولیدی و صادراتی نفس میکشند، خبر تازهای از باشگاه استقلال بیرون آمده که بیشتر به شوخی شبیه است تا واقعیت: ۴ میلیارد تومان فقط برای خشکشویی لباس بازیکنان هزینه شده است!
اما این شوخی تلخ، وقتی رنگ جدی به خود میگیرد که بدانیم سهامدار اصلی باشگاه استقلال، هلدینگ خلیج فارس است؛ یکی از بزرگترین بازیگران صنعت پتروشیمی کشور که با دلارهای صادراتیاش قرار بود اقتصاد را نجات دهد، نه اینکه هزینههای شستوشوی میلیاردی یک باشگاه فوتبال را تأمین کند!
واقعاً سؤال اینجاست: چطور در حالی که کارگران و مهندسان صنعت پتروشیمی برای حفظ تولید شبانهروز تلاش میکنند، حاصل زحماتشان خرج خوشلباسی مدیران فوتبالی میشود؟ چرا هیچکس در این هلدینگ بزرگ پاسخ نمیدهد که این هزینهها با چه توجیه اقتصادی پرداخت شده؟ مگر نه اینکه منابع پتروشیمی باید در مسیر توسعه، اشتغالزایی و تقویت تولید ملی مصرف شوند، نه در مسیر شستن لباسهایی که بوی فساد میدهند؟
این فقط یک خشکشویی نیست، نماد هدررفت سرمایه ملی است. نمادی از اینکه چطور بخش مولد اقتصاد باید هزینه بیکفایتی و ریختوپاش بخش مصرفی را بدهد. اگر قرار باشد پتروشیمی پول بدهد و فوتبال ولخرجی کند، نه تولید میماند، نه افتخار، نه فوتبال.
پی نوشت: در حالی که استان های خوزستان ،بوشهر و کهگیلویه وبویراحمد شاخص های فلاکت در انها طبق امار هویداست هلدینگ خلیج فارس طبق قانون مسئولیت های اجتماعی می بایست مشکلات اموزشی بهداشتی رفاهی و عمرانی این استان های را بر طرف نماید بودجه باشگاه استقلا تهران را می پردازد؟
سوال که در بین افکار عمومی و نخبگان این است که ایا در تهران پایتخت سیاسی و اداری ایران که باشگاه استقلال نیز دفتر و محل ان انجاست ایا کمپانی و شرکت و صنایعی وجود ندارد ان را ساپورت کند؟چرا تیم های باشگاهی در استان های که ذکر ان رفته مورد حمایت ابر هلدینگ اقتصادی نیستند؟!