متغیرهای جدید پس از انتخابات ریاست جمهوری

آفتاب زاگرس،یادداشتی که می خوانید ازسری یادداشت های مخاطبین آفتاب زاگرس است که انتشار ان به معنای تایید تمام یا بخشی از ان نیست شما می توانید با ارسال یادداشت آن را تایید یا نقد کنید .علیرضا کفایی نوشت:
به نام خدا
واکاوی رفتار اجتماعی مردم و کنشی که از سوی حاکمیت به تدریج خود را نشان می دهد و یا به شکلی نرم اِعمال می شود نشانگر این است که با متغییرهای تازه ای پس از انتخابات روبرو هستیم؛ داده هایی که از جامعه و حاکمیت بدست می آید معنایی جز تغییر از حالتی به حالت دیگر ندارد.
همین ابتدا گفته شود که تغییر به صرف حضور و یا پیروزی آقای پزشکیان و یا یک جناح خاص مانند اصلاح طلبان نیست، روزنه گشایی و راه گشایی هم صورت نگرفته، بلکه زمان نوزایی گریزناپذیر در درون جامعه که در جنبش های مقطعی و اعتراض های گذشته به شکلی دردناک خود را نشان داده بود فرا رسیده است.
این حاکمیت نیست که حکومت می کند، نسل حاضر حکومت می کند و ارزش ها، آرمان ها و سبک زندگی خود را حتی اگر به آن هم واقف نباشد؛ تحمیل می کند، حاکمیت بعد از آن همه سخت گیری و محدودیت و برخوردهای خشن و میدان دادن به تندروی ها به این نتیجه رسیده است که می بایست مداراگر باشد، نسل جدید را به رسمیت بشناسد، احزاب و جریان های سیاسی هم اگر نتوانند با این نسل هماهنگ شوند و در اندیشه تصحیح بدون شناخت زمان و ارزش های آنان باشند بزودی از مدار خارج خواهند شد.
رفرمی که آغاز شده و متغییرهای تازه ای را پس از انتخابات شاهد هستیم، نسبتی با اصلاحات و اصلاح طلبی حزبی ندارد، بی اعتنا به سیاست ورزی کلاسیکی که تا کنون دنبال شده و نیز بی اعتنا به خشونت های حاکمیتی و بی اعتنا به جریان های تندرو و عملکرد انقباضی اصولگرایان راه خود را می رود.
نگاه خاصی به جامعه و توسعه اجتماعی دارد، نگاهی جدید به دین و دینداری دارد، نگاهی جدید به خانواده و تحکم ها و ارزش های گذشته دارد، خود را برتر نمی داند، در سکوت عین فریاد است، فریاد خاموش و در فریاد بدنبال پذیرش و رسمیت یافتن است، فروتن و مدارجو و کثرت گراست، وارد صف بندی های سیاسی نمی شود، به خرد تکیه دارد، وفادار است و البته بسیار آسیب پذیر، زیرا پناهگاهی ندارد.
راهی برای حاکمان و جناح های سیاسی نیست مگر پذیرش جوان امروز و نسلی که حتماً آینده را از آن خود خواهد کرد؛ پذیرش و تربیت این نسل بسیار مشکل و پیچیده است؛ همانطور که شناخت آنان مشکل بود؛ اما باید این صدای نسلی را شنید.
صدایی نوپا که سالهاست فریاد برآورده و شنیده نشده، عقده شده، اکنون آزادی و رهایی می خواهد….نباید بسوی خفه کردن این صدا رفت که سرمایه های انسانی و آینده کشور نابود خواهد شد.
کثرت گرایی و تقویت جامعه مدنی مهم است، در سطوح قدرت و مدیریتی تغییر متناسب لازم است، باید متغییرهای جدید را که پیچیده و بسرعت در حال تحمیل خود و همچنین در حال تغییر هستند شناخت و برنامه ریزی ها بر آن اساس صورت پذیرد.