ما را به خیر توامیدی نیست، شر مرسان

آ،تالب زاگرس؛ ولی الله شجاع پوریان نوشت:مجلس یازدهم، در واپسین ماه‌های فعالیت خود، مصوبه راه‌اندازی سامانه رصد سبک زندگی مردم را تصویب کرد، به زبان ساده وکوتاه این مصوبه، به دولت اجازه می‌دهد اطلاعات برخط و آنلاین افراد را در پلتفرم‌های مختلف به صورت مستمر جمع‌آوری کند. باز هم به زبان ساده‌تر امروزه بخش زیادی از نیازهای روزانه مردم از طریق اپلیکیشن‌ها و اپ‌های مختلف برخط تنظیم می‌شود، سفارش غذا، تاکسی، انتقال پول، تماس و مراوده با دوستان و آشنایان، خرید و فروش‌های اینترنتی، کاریابی، خرید بلیط، رزرو هتل، سفارش کتاب و بسیاری دیگر از فعالیت‌ها در بستر نت و به واسطه فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به صورت برخط انجام می‌شود، بر اساس این مصوبه تمامی پلتفرم‌های برخط باید به صورت مستمر اطلاعات مربوط به مشترکان خود را به این سامانه ارسال کنند، تا به همراهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صداوسیما و مرکز آمار با استناد به این داده‌های آماری نسبت به ایجاد بستر مناسب برای آینده‌پژوهی روندهای سبک زندگی جامعه ایرانی اقدام کنند(!)
۱- صادقانه چند نفر از نمایندگان فعلی مجلس می‌توانند تنها سه دقیقه درباره چند واژه استفاده شده در این مصوبه از قبیل روند، بستر و آینده‌پژوهی صحبت کنند؟ کدام نمایندگان مجلس با پیشینه جامعه‌شناسی یا علوم انسانی و با کدام سوابق علمی و پژوهشی در این طرح مشارکت داشته‌اند؟ اطلاع از بانیان این مصوبه قطعا برای تبیین نیت و مقصود آن موثر خواهد بود.
۲- قبل از تصویب این لایحه و ورود به مرحله آینده‌پژوهی، آیا یک نظرسنجی و افکارسنجی درباره این موضوع صورت گرفته که جامعه امروز ما تاچه اندازه مهیای پذیرش این طرح است؟ آیا جمع‌آوری اطلاعات برخط افراد برای آینده‌پژوهی در باور افکار عمومی می‌نشیند؟ مجلس با استناد به کدام یک از این مقدمات خود را محق به ورود به تمامی شئون زندگی شهروندان می‌داند؟!
۳- بر فرض که داده‌ها و اطلاعات ثبت شده در این سامانه از تناقض و تفاوت محسوس در فرهنگ عمومی تایید شده از طرف حاکمیت و فرهنگ عرفی شهروندان و تفاوت سبک زندگی تحمیلی حاکمیت با سبک زندگی جاری جامعه حکایت داشت، واکنش این سامانه به نتایج این آینده‌پژوهی چیست؟ آیا باز هم قرار است پلمپ و جریمه و بازداشت و توقیف و مجازات ماحصل این رصد آینده‌پژوهانه باشد؟!
۴- سرک کشیدن به زندگی خصوصی مردم، مداخله در فرهنگ عمومی کشور، تبدیل فرهنگ به بخشنامه و مصوبه و قانون در چهار دهه گذشته‌ چه توفیر و توفیقی برای حاکمیت داشته که باز هم بر تداوم این روند مداخله‌گرایانه در فرهنگ عمومی جامعه تاکید می‌شود؟ آیا به جز آینده‌پژوهی، امکان‌سنجی و ارزیابی مصوبات قبلی هم در دستور کار بانیان بوده که دریابند نتیجه و خروجی این طرح‌های تحمیلی چیست؟ آیا فقط یک نفر در کشور شناسایی شده که تحت تاثیر این مصوبات خود را ملزم به رعایت فرهنگ عمومی حاکمیت کرده باشد؟
۵- پرسش دیگر این است که در سخت‌ترین شرایط اقتصادی و معیشتی کشور، چرا تمرکز و توجه مجلس یازدهم معطوف به طرح‌های جنجالی فرهنگی و اجتماعی است؟ چرا همین مدل رصد برای موضوعات معیشتی مردم طراحی نشده تا ببینند اگر خانواده‌ای بر اساس استانداردهای تغذیه، گوشت، مرغ، ماهی یا مواد موردنیاز بدن را دریافت نکرده، شناسایی، پردازش و مشمول آینده‌پژوهی مجلسیان باشد؟ مجلس یازدهم چه درکی از نیازها و اولویت‌های کشور دارد که دایم به دنبال مصوبه برای سگ و گربه و تشدید محدودیت‌های حجاب و سرک کشیدن به زندگی مردم و مانند آن است؟!
۶- مطالبه امروز مردم از مجلس یازدهم با کم‌ترین میزان مقبولیت مردمی در تاریخ انقلاب این است که ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان! مراد و مقصود بانیان آینده‌پژوهی در سبک زندگی مردم اگر دلسوزانه و واقعی و منطقی باشد، نیازی به سرک کشیدن به زندگی خصوصی و اقتباس اطلاعات خصوصی آنها از فلان اپ و برنامه نیست، نمایندگان مجلس حتی اگر به آمار و اطلاعات اعضای خانواده خودشان هم رجوع کنند درخواهند یافت که فرهنگ عمومی تحمیلی آنها تا چه اندازه با واقعیت جامعه ایران فاصله گرفته است، امروز صدها نخبه جامعه‌شناسی و موسسات پژوهشی با استناد به آمار و نظرسنجی شاخص‌های رضایتمندی، فرهنگی و معیشتی جامعه را هشدارآمیز اعلام می‌کنند، با ایجاد سامانه رصد سبک زندگی کدوم واقعیت‌ها برای دولت و مجلس نمایان می‌شود که الان عیان نیست؟در پایان باید گفت قابل درک هست که مجلس کنونی از آنچه در بستر و لایه‌های جامعه‌ی ایرانی می‌گذرد بی‌اطلاع باشد؛ چرا که نمایندگان آن نمایاننده‌ی درصد اندکی از ایرانیان هستند که چون آنان می‌اندیشند و این عدم تناسب نمایندگان مجلس کنونی با جامعه ایرانی است که وضعیت را به گونه‌ای پیش می‌برد که مناسب این ضرب‌المثل است که “این ره که تو می‌روی به ترکستان است.”