معیشت اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه و مدیریت ناتوان صندوق اعتباری هنر

آفتاب زاگرس؛ شیوه در پیش گرفته شده توسط «صندوق اعتباری هنر» بیش از هر چیز وجهه مردمی «دولت سیزدهم» را در منظر اهالی فرهنگ و هنر هدف قرار داده و مخدوش می‌سازد.

به گزارش آفتاب زاگرس به نقل از سینماپرس در حالی که صندوق اعتباری هنر به عنوان بازوی حمایتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از اهالی فرهنگ و هنر، مدت ها است هیچ تدبیری برای رفع مشکلات معیشتی هنرمندان نداشته و در شرایط اقتصادی ناگوار حال حاضر هیچ یادی از عموم این طبقه کم درآمد نمی‌کند؛ حالا پس از شاه‌کار فروش خودروی جک در دی‌ماه و در اقدام عجیب دیگری در روز یک‌شنبه ۱۹ فروردین پیامکی با این عنوان برای اعضای این صندوق ارسال کرد: «هنر کارتی عزیز به مناسبت عید سعید فطر عرضه بسته اقتصادی خواربار ۱۹ تا ۲۴ فروردین؛ ارزش واقعی: ۱ میلیون و ۵۴۵ هزار تومان؛ قیمت بسته: ۹۸۹ هزار تومان. ارسال رایگان به سراسر کشور!

سوای نظر از ابعاد طنز چنین اقدامی؛ نکته قابل تأمل اینجا است که با یک سرچ ساده در فروشگاه های اینترنتی و سایت های فروشگاه های زنجیره ای مشخص شد که با هزینه کمتری از ۹۸۹ هزار تومان اعلامی صندوق اعتباری هنر می توان این اقلام را خریداری کرد! به عنوان مثال یک بسته شکر یک کیلویی که صندوق اعتباری هنر قیمت آن را ۴۰ هزار تومان اعلام کرده با قیمت حدود ۳۳ هزار تومان در سایت های دیگر به فروش می رسد و یا چای شهرزاد ۴۰۰ گرمی که قیمت آن توسط صندوق اعتباری هنر ۱۷۹ هزار و ۹۰۰ تومان عنوان شده در سایت دیجی کالا با قیمت هایی بین ۱۳۸ هزار تومان تا ۱۵۲ هزار تومان یافت می شود!

پس در خوش بینانه‌ترین حالت می‌توان گفت که «هنرکارت» منشأ کاسبی جدید از جیب هنرمندان شده و مدیران صندوق اعتباری هنر با انجام این کارهای شوآف گونه که جز ضرر برای هنرمندان دستاورد دیگری ندارد می‌خواهند ژست هنرمند دوستی و حامی هنرمندان بودن را به خود بگیرند! اقدامی که از منظر بدبینانه نوعی رزومه سازی و دست‌آوردتراشی صندوق اعتباری هنر را به جهت فاکتورسازی از برای مصارف بودجه‌های حمایتی در لوایح بودجه سالانه متصور ساخته و نوعی از پولشویی یک درصد بودجه شرکت‌ها و بانک‌های دولتی را به اذهان متبادر می‌نماید.

البته متأسفانه چنین رفتارهایی که رسماً و علناً توهین به هنر و فرهنگ و هنرمند محسوب می شود پیش از این نیز در صندوق اعتباری هنر دیده شده است و در این راستا هنرمندان درمانده و بیکار و خانه نشین هرگز خبر «اعطای کارت کیشوندی» را دقیقا در روزهای پایانی سال ۱۴۰۱ و در اوج گرفتاری معیشتی خود فراموش نخواهند کرد و از یاد نخواهند برد که «هنرکارت» چگونه به جای تعامل با نهادها و سازمان های دولتی و غیردولتی برای رسیدگی به امور رفاهی و معیشتی هنرمندان، تمرکز خود را بر جذب خدمات لاکچری از برای طبقه مرفه و برخوردار نموده است!

در پایان باید به این نکته توجه داشت که این شیوه در پیش گرفته شده توسط «صندوق اعتباری هنر» بیش از هر چیز وجهه مردمی «دولت سیزدهم» را در منظر اهالی فرهنگ و هنر هدف قرار داده و مخدوش می‌سازد. از این جهت لازم است تا وزیر دغدغه‌مند و فهیم وزارت محترم ارشاد با تغییر سریع و فوری در نحوه خدمات دهی صندوق و بالاخص تغییر راهبردهای حمایتی این مجموعه، هر چه سریعتر این نهاد مهم را به مدار اصلی خود باز گرداند و حمایت واقعی و غیر ظاهرسازی شده از عموم هنرمندان کم برخوردار را در دستور کار «هنرکارت» قرار دهد. توقعی که در نازل ترین سطح آن می‌تواند منتج به شارژ ماهانه و یا فصلی «هنرکارت» در جهت تهیه ارزاق عمومی از فروشگاه‌های سراسر کشور گردد. ارزاقی البته نه در بسته کیفی مدنظر و به قیمت ارایه شده توسط این صندوق؛ بلکه به قیمت فروشگاه‌های سراسر کشور و به سبک و شیوه سازمان‌های حمایتی و تعاونی‌های سازمان‌هایی که به دنیال کاسبی از جیب اعضای خود و احتمالاً سودآوری نمی‌باشند! پس باید امیدوار بود تا «هنرکارت» به جای منت گذاشتن بر سر هنرمندان تدبیری عاجل برای سفره ها و جیب های خالی ایشان در این روزهای پایانی از ماه مبارک رمضان می‌نمود.