دریغ‌هایی از ۱۴۰۲ و ای‌کاش‌هایی برای ۱۴۰۳

آفتاب زاگرس؛ ولی الله شجاع پوریان نوشت:سال ۱۴۰۲ با همه فراز و فرودها به پایان رسید، در آخرین روزهای سال در کنار همه آداب و رسوم زیبای ایرانی‌ها نگاهی به مهم‌ترین اتفاقات تلخ و شیرین سال جاری برای درک بهتر وضعیت ضروری است:
۱- تداوم تجاوز روسیه به اوکراین وکشتار هزاران سرباز و مردم بی‌گناه از هر دو طرف و تداوم جنایات رژیم صهیونیستی به‌ویژه قتل و کشتار دهه‌ها هزار زن و کودک درغزه در سال ۱۴۰۲ نشان داد بشر هنوز با دنیای فارغ از جنگ فاصله زیادی دارد؛ زورگویی روسیه در اوکراین و کودک‌کشی رژیم اسرائیل برخلاف همه‌ی موازین اخلاقی جهان‌شمول و قواعد حقوق بین‌الملل تلنگری برای بشریت است تا در مسیر تمدن و توسعه، نیم‌نگاهی به بنیان‌های اخلاقی و انسانی نیز داشته باشد؛ بشر امروز ورای همه پیشرفت‌ها، همچنان نیازمند معنویت، اخلاق و انسانیت است تا کمتر شاهد، تجاوز، تعدی و ظلم و برآیند آن رنج بشر باشد.
۲- سال ۱۴۰۲ همچون سال‌های اخیر برای اقتصاد ایران سخت و برای سفره و کام مردم تلخ بود؛ گرانی لجام‌گسیخته، تورم ویران‌گر و تبعات آن در فقر، اعتیاد، بزه‌کاری، تشدید فروپاشیدگی بنیان خانواده‌ها و طلاق و سایر آسیب‌ها وناهنجاری‌های اجتماعی، چیزی نیست که بر کسی پوشیده باشد؛ شوربختانه‌تر آن‌که واکنش دولت به این ابر بحران‌ها، آمار‌سازی‌های نادرست، پناه بردن به پروپاگاندای وسیع و گسترده برای انحراف افکار عمومی، انفعال و بی‌کنشی در ترمیم وضعیت معیشتی مردم و تداوم ماجراجویی‌ها و تصمیم‌گیری‌های غلط و خانمان‌سوز است؛ شاید مسئولان دولت فکر نمی‌کردند در پایان سال دلار ۶۰ هزار تومانی را تجربه کنند، اما نه تنها دلار به ۶۰ هزار تومان رسید، بلکه نگرانی‌ها از بابت افزایش آن در سال آینده نیز تشدید شده است؛ آنچه تحمل این شرایط را برای مردم سخت‌تر می‌کند، نبود هیچ چشم‌اندازی برای عبور از این روزهای سخت است. چشم‌اندازی که شاید با بازگشت ترامپ به کرسی ریاست‌جمهوری آمریکا و تشدید اقدامات او علیه ایران در سال آینده ترسناک‌تر نیز شود.
۳- دوازدهمین دوره انتخابات مجلس با مشارکت ۴۱ درصدی مردم و ثبت کم‌ترین میزان مشارکت از آغاز انقلاب تاکنون، پیام معناداری برای حاکمیت و مسئولان داشت؛ گرچه حامیان حاکمیت تلاش کردند با ارائه آمارهایی از میزان مشارکت سایر کشورها، عدم مشارکت را توجیه کنند، اما دلسوزان واقعی نظام و کشور خوب می‌دانند که در کشورهایی همچون فرانسه و آمریکا و کانادا و سوئد، برای افزایش مشارکت از دین و اسلام و خدا و پیغمبر مایه نمی‌گذارند و عدم مشارکت در انتخابات نگرانی‌ها و پیامدهای پسینی از جمله در استخدام‌ها، گزینش‌های تحصیلی و ارتقای شغلی و … برای شهروندان ندارد، چه نیکوست که جمع و جرگه‌ای برای تجدیدنظر در سیاست‌ها و آسیب‌های انتخاباتی که در یادداشت “زیر پوست انتخابات راببینید” چندی پیش در روزنامه همدلی به آن پرداخته‌ام، تشکیل و انتخابات ریاست‌جمهوری متفاوتی که متضمن آزادی انتخاب و گزینش افراد لایق و کاردان باشد، داشته باشیم.
۴- همچنان حجاب یکی از چالش‌های اصلی حاکمیت و مردم است، تلاش حاکمیت برای باحجاب کردن مردم از مرحله فرهنگ‌سازی و نظارت و گزینش، به مرحله برخوردهای قهری از جمله توقیف خودرو، پلمب اماکن، جریمه پولی، اخراج و اخیرا عکاسی از شهروندان در مکان‌های عمومی رسیده است؛ ای‌کاش برآیند و برون‌داد سال‌هاگشت ارشاد و هزینه‌های فرهنگی و تبلیغی و ده‌ها نهاد و بنیاد در زمینه بهبود وضعیت حجاب معلوم می‌بود که اکنون به چنین روش‌هایی متوسل شده‌اند؟ آیا اعمال رویکرد جدید در سال ۱۴۰۲ در بهبود وضعیت حجاب شهروندان موثر بوده‌است؟ دوقطبی کردن جامعه در موضوع حجاب و تقابل شهروندان با یکدیگر در مترو و اتوبوس و کوچه و خیابان تا چه اندازه جامعه را متمایل به حجاب می‌کند؟
۵- یکی دیگر از تلخی‌های سال ۱۴۰۲ محروم شدن مردم از دیدن بسیاری از چهره های بزرگ، هنری، ورزشی، مردمی و مشهور کشور در جایگاه واقعی خود بوده‌است؛ صداوسیما در سال ۱۴۰۲ از حذف عادل فردوسی‌پور به کنار گذاشتن بسیاری دیگر از بازیگران، مجریان و چهره‌های هنری رسیده است. رسانه ملی در سه دهه اخیر هیچ‌گاه رنگ و بویی از ملی بودن نداشته و اکنون بیش از همیشه به تریبون یک تفکر خاص- که‌ پایگاه بسیار اندکی در جامعه دارد- شده است؛ نتیجه چنین تصمیمی شاید به‌زعم مدیران رسانه ملی، در جهت متنبه کردن چهره‌های مشهور- که در مجادلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جانب مردم را گرفته بودند- باشد، اما در درازمدت شاهد کوچ بیشتر مخاطبان به رسانه‌های بیگانه و غیررسمی خواهیم بود؛ کاش در سال ۱۴۰۳ رسانه انحصاری صدا وسیما، تریبونی برای همه ایرانیان گردد.
۶- ایران کشوری سرشار وآکنده از ظرفیت‌ها و نعمت‌هاست، این روزها جشن نوروزی کردها با همه زیبایی‌هایش در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود، رقص و آواز زیبای جنوبی‌ها در ماه‌های سرد سال، سواحل جنوب کشور را مملو از توریست و گردشگر کرد، حرم امام رضا(ع) در مشهد، همچنان مزار و مقصد میلیون‌ها زائر است، کویر ایران در کاشان و یزد و کرمان، چشم‌نواز و آرام‌بخش است؛ خطه سبز شمال با همه دلربایی‌هایش همچنان میزبان روزهای تعطیل ایرانیان و کشورهای همسایه است؛ اصفهان با زاینده رود خشکش حتی هم زیباست و فارس شیراز با مقبره کوروش و تخت جمشید، حافظیه و سعدیه جاذبه‌های کم‌نظیری دارد؛ خوزستان با آثار باستانی و پاتوق‌های گردشگری طبیعی و معنوی و تبریز و ارومیه و اردبیل و زنجان و قزوین با آثار طبیعی و تاریخی‌شان و هر تکه از ایران زیبا و بزرگ، بستری برای پیشرفت، توسعه و رفاه است، اگر قدردان این همه نعمت باشیم و سالی ۱۴۰۳ را سالی برای تصمیمات سازنده واصلاحات اساسی در نظر بگیریم می‌توان به آینده بهتر امیدوار بود. چنین باد